AA Home > Reizen en vakantie > Reisverhalen > Amerika met de camper
Amerika, land vol verrassingen: een campertoer
Door Rob en Elze Klute, Camp on Tour
Het nawoord, de epiloog, de terugblik, the flash back, of hoe je het ook maar noemen wil vormt altijd het laatste onderdeel van onze vakantieverslagen. We kijken daarin nog even terug op de mooiste ervaringen, de verkeerde (als die er zijn), de indrukwekkendste enz. enz.
Met het maken van dit reisverslag zijn we zo'n twee maanden (niet dagelijks) bezig geweest en als je vervolgens nagaat dat de eerste plannen om naar Amerika te gaan al een half jaar daarvoor iets vastere vormen begonnen aan te nemen, houdt dat dus in, dat we er eigenlijk zo'n ¾ jaar mee druk mee waren. En dat allemaal voor vier weken vakantie.
Maar gezien het resultaat van dit verslag was dat dubbel en dwars de moeite waard. Immers, we hebben een onvergetelijke reis gemaakt, die we nog lang zullen herinneren. We zijn er van overtuigd, dat onze vakantieboeken nog geregeld uit de kast zullen worden gehaald om er nog eens op terug te kijken. Gedeeltelijk voor jezelf en gedeeltelijk voor anderen, die er in geïnteresseerd zijn. Er is tegenwoordig ook een internet versie van met veel foto's.
Het lijkt ons het beste om een paar onderwerpen te benoemen en daar nog even op terug te kijken. Onderwerpen, die anders zijn als andere jaren om wat voor reden dan ook. We beginnen met:
Amerika
Het land op zich is moeilijk in een samenvatting te omschrijven. Ten eerste is het zo gigantisch groot en uitgestrekt, dat het nauwelijks is voor te stellen. In principe hebben wij slechts een klein gedeelte gezien, maar we zijn wel van mening, dat we een van de mooiste delen van Amerika hebben doorkruist.
Er wordt veelal gezegd, dat "everything is bigger in America". Nou dat klopt inderdaad. Alles is zo uitgestrekt, de wegen zijn zo breed, de auto's zijn zo groot, de gebouwen zijn zo hoog, de bomen in sommige gebieden reiken tot de hemel enz. enz. maar ook de omvang van de konten van de meeste Amerikanen zijn zo omvangrijk, de buiken van de mannen, de bovenbenen van de dames, afijn zo kunnen we nog wel even doorgaan.
De Amerikanen
Met enigszins gemengde gevoelens vooraf gingen we op reis. Zouden de Amerikanen inderdaad zo overdreven zijn. Te vriendelijk en te beleefd is ook niet goed. Wij hebben dat in elk geval niet zo ervaren. We hebben met velen gesproken en het viel ons ieder keer weer op, dat ze telkens geïnteresseerd waren waar je vandaan komt. Dat is meestal een van de eerste vragen, die een Amerikaan aan je stelt: "Where are you coming from?" Natuurlijk hoort een Amerikaan zichzelf er graag praten en wil hij graag door andere bezig gehouden worden. Hij is over zijn land nogal chauvinistisch, maar aan de andere kant wil hij toch ook wel wat over Holland weten, voor zover ze weten waar dat ligt.
Het viel ons vaak op, dat er veel Amerikanen in de oorlog in Duitsland hebben gelegen en daardoor het bestaan van Nederland wel kennen. Ook zijn er behoorlijk wat jongere Amerikanen in Duitsland geboren en later naar de USA geëmigreerd. We vonden de mensen over het algemeen er vriendelijk. Altijd bereid om te helpen of om iets uitgebreid uit te leggen als je ergens mee zit. Wij vonden het prettig om ze te hebben ontmoet.
De camper
We hadden een 3 liter, 6 cilinder, Chevrolet RV met een lengte van 7,5 meter. Dat was in Amerika zo'n beetje de kleinste, die er te krijgen was. In Nederland doen we het altijd met een van 6 meter. We beschikten nu over een twee persoonsbed achterin de camper, waar door middel van gordijnen een aparte slaapkamer kon worden gemaakt. Verder was standaard; een magnetron, een oven, een generator, airconditioning, een diepvriezer, een grote koelkast, een hoekkeuken met dubbele spoelbak, een lekkere fauteuil en veel, heel veel ruimte.
De camper in Death Valley
Ook het rijcomfort mocht er zijn. Voorin bevonden zich twee heerlijk zittende stoelen met extra armleuningen. De auto was voorzien van stuurbekrachtiging, een (stille) benzinemotor en cruisecontrole. Alles was beveiligd met allerlei zoemertjes en andere geluidjes. Het mooiste was wel, dat aan de achterzijde van de camper enkele sensoren waren aangebracht, die je waarschuwden als je bij het achteruit rijden ergens te dicht bij kwam. Al met al een prachtige wagen, waar alles prima in functioneerde. Geen gedoe met een cassette voor het chemisch toilet, geen overschakelen van gas naar elektriciteit, nee alles ging automatisch. Erg makkelijk en bijzonder fijn om in te rijden.
Alleen het verbruik ligt even iets anders dan we gewend zijn. Benzine gaat in Amerika per gallon (3.78 liter) en kost gemiddeld $1.25. Bij de goedkoopste pomp betaalden we $1.07 en bij de duurste maar liefst $1.60 Het gemiddelde gebruik van Chevy ligt op 4,61 km/liter.
Het verkeer
Zoals gezegd zijn de wegen erg ruim opgezet. Buiten dat vonden wij het een verademing om aan het verkeer deel te nemen. Je werd absoluut niet opgejaagd en alles ging zeer beheerst. Dat rustige verkeersbeeld wordt door een aantal facetten gerealiseerd; In de eerste plaats houden de Amerikanen zich aan de verkeersregels. Als je 65 miles mag rijden, dan moet je er geen 75 rijden zoals een Nederlander dat ongetwijfeld zal doen.
Doordat iedereen even hard rijdt wordt er op een snelweg ook niet ingehaald. Je neemt gewoon een rijstrook en daar blijf je op rijden. In principe mag je links en rechts inhalen. Sta je bij een rood verkeerslicht te wachten, dan mis je het geronk van de motoren. Dat komt omdat de auto's veel rustiger zijn en dat bijna alle auto's voorzien zijn van automaten. Niks geen zenuwachtig gas geven dus. En als je dan op mag rijden, dan gaat dat heel rustig zonder veel lawaai.
Op de meeste kruisingen zijn echter helemaal geen verkeerslichten, maar wordt het verkeer geregeld door STOP-borden, die op alle toegangswegen staan. Het is de bedoeling dat iedereen stopt, de situatie overziet en vervolgens weer doorrijdt. Volgens het principe "wie het eerst komt het eerst maalt" is de voorrang geregeld. Nogmaals, daar kan dat, want iedereen houdt zich aan de verplichting te stoppen.
Verder is het opvallend dat er maar weinig verkeersborden langs de wegen staan en een nuttige regel is dat "rechts door rood" toegestaan is. Op die manier sta je dus niet voor niets te wachten op verkeer dat er niet is. Op een of andere manier is het verkeer er ook schoner. Waarschijnlijk komt dat doordat er niet veel diesels rijden. Alleen het vrachtverkeer maakt daar veel gebruik van.
De natuur
De natuur is een verhaal op zich. We hebben tijdens onze vakantie een enorme verscheidenheid aan natuurverschijnselen gezien. Dat is eigenlijk met geen pen te beschrijven. Om maar enkele te noemen; de Grand Canyon, uniek in de wereld; het Bryce National Park, onvoorstelbaar mooi; Death Valley, indrukwekkend; het Organ Pipe Park, hoe kan het zo groeien, Monument Valley, iets om nooit te vergeten; Yosemite Park met de gigantische grote bomen, Zion National Park, voor een Europeaan niets bijzonders; the Lonely Cypress, waanzinnig mooi stukje natuur, de 17 miles Drive, prachtig.
Eigenlijk kunnen we nog wel een aantal bijzonderheden opnoemen. Wat nog wel even vermeld moet worden is dat de zon hier in Amerika zo hoog staat. Het valt op door de korte schaduwen. Het is daardoor net alsof het er lichter is dan we normaal gesproken gewend zijn.
De camper in Saguaro Parc
Grote steden
Zoals gebruikelijk bezoeken wij tijdens onze vakantie ook altijd enkele grote steden. We zijn dit keer in Los Angeles geweest, waar we trouwens bewust het centrum niet hebben bekeken omdat daar niets te zien is. Wel zijn we in Hollywood, Beverly Hills en Bell Air geweest. Alle drie de moeite waard om er eens te kijken. San Diego hebben we in sneltreinvaart bekeken en is een erg mooie stad met een fraai centrum. Vooral de huizen in Victoriaanse stijl waren mooi. Phoenix, een erg criminele stad, hebben wij in ons geval 'rechts' laten liggen.
Las Vegas was een belevenis op zich. Zeer de moeite waard en we zijn blij het eens met eigen ogen gezien te hebben. En dan San Francisco. Deze wereldstad heeft een mooi centrum en een groot stuk China Town. Vooral de Cable car, de Pier 39 op Fisherman's Warf, de Lombard Street, de Golden Gate Bridge en nog veel meer bezienswaardigheden zullen altijd in onze herinnering bewaard blijven en ons doen terug denken aan ons verblijf aldaar.
De treinreis
Een aparte vermelding in deze terugblik is zeker op zijn plaats voor de reis met de stoomtrein van Durengo naar Silverton. Deze reis was erg mooi en zeer sfeervol. Zeer de moeite waard en we zijn dan ook blij, dat we dit in onze reis gepland hadden. (Ruim van te voren boeken!)
Klik hier voor meer informatie over treinreizen door de Verenigde Staten.
Het weer
Ook niet echt onbelangrijk. Het duurde veertien dagen voordat we ons eerste buitje regen te verwerken kregen. En dat vonden we op dat moment nog niet eens erg ook. We hebben diverse gebieden doorkruist waar men nauwelijks weet wat regen is en we waren in het Yosemite Park waar men er alles van weet. Reden we de ene dag met 37° C door een woestijn, een paar dagen later konden we een pas niet rijden vanwege de sneeuw. In Bryce sneeuwde het bij aankomst en was het 's nachts slechts -1° C.In San Francisco en gedeeltelijk langs de kust van de Grote Oceaan, de Pacific, was het af en toe mistig, maar verreweg het grootste gedeelte van ons verblijf in Amerika was zonnig en erg heet.
Het vliegen
Zoals ook in het vakantieverslag beschreven staat hebben we telkens rustig vliegweer gehad. Geen last van luchtzakken, en mooie toestellen van United Airlines. Heel anders was onze ervaring in het piepkleine toestelletje, waarmee we boven de Grand Canyon hebben gevlogen. Door een behoorlijke harde wind en het verschil in hoogten door het gescheurde aardoppervlak, waardoor er heftige luchtstromingen ontstaan, werden we aardig door elkaar gerammeld tijdens deze 50 minuten durende vlucht.
Negatieve punten
Als er positieve punten zijn kunnen er ook negatieve zijn. We moeten ze echter wel zoeken. Eén keer hebben we ons wat onaangenaam gevoeld. Dat was in San Diego, maar door tussenkomst van een collega was dat snel weer over. En eigenlijk was er nog niet eens sprake van onveiligheid, maar hadden we gewoon een bepaald gevoel, dat we in een verkeerde wijk van die stad terecht waren gekomen. Niks bijzonders dus.
Of is dan misschien een negatief punt, dat we elke dag met de camper aan de pomp stonden? Als je je realiseert dat er een groot stuk rijcomfort tegenover stond, valt ook dat wel weer mee. Of is dan het feit, dat de hele reis een kruiwagen vol geld heeft gekost misschien een negatief punt. Ach nee, ook dat niet. Het betekent immers dat je het geld er voor over hebt gehad en dat je een geweldige reiservaring erbij hebt, waar je weer een lange tijd op kan teren.
Of is het weigeren van het fototoestel dan als negatief uit te leggen. Ja en nee, want de volgende dag deed hij het gewoon weer en alle foto's zijn gelukt (er zat een zandkorreltje in). Om er dan toch nog één te verzinnen: het enige "negatieve"punt was dat de vakantie na vier weken afgelopen was en dat we weer aan het werk moesten. Met andere woorden: het had van ons nog wel even mogen duren. We hebben ontzettend veel gezien en gedaan, maar er is ook nog zo veel anders te zien en te doen. Want zelfs op onze route zijn er meerdere onderdelen, die we niet of te kort hebben gezien. Wie weet.......
Een samenvatting van de samenvatting
Deze terugblik wordt op zich ook al weer een heel verhaal. En dan te bedenken, dat het zo maar enkele feiten zijn, die er in eerste instantie uitspringen. Het zal een ieder duidelijk zijn aan de hand van onze verhalen en de bijbehorende foto's, dat we een reis van formaat hebben gemaakt. Niet dat de vakanties in Europa nou ineens in het niet vallen, maar om meerdere redenen was deze reis naar Amerika toch aparter dan de andere. We hebben zo veel indrukken opgedaan, zo vele beleefd en zo machtig veel gezien, dat we soms onze mond maar even dicht houden als een ander zijn ervaringen vertelt om niet de situatie te krijgen, dat men denkt: "Daar heb je ze weer met hun Amerika" En dat zegt genoeg en geeft precies weer wat we hebben ondernomen.
Meer weten?
